Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
rozkoszny — rozkosznyni, rozkosznyniejszy 1. «sprawiający rozkosz, bardzo przyjemny dla zmysłów, miły, uroczy, zachwycający; świadczący o odczuwaniu rozkoszy» Rozkoszny zapach. Rozkoszne ciepło. Rozkoszne chwile, doznania, marzenia, wrażenia, wspomnienia.… … Słownik języka polskiego
wycisnąć — 1. Coś wyciska komuś łzy (z oczu) a) «coś sprawia, że komuś płyną łzy»: Oślepiające światło wyciska łzy z oczu. Morze 10/1961. b) «coś rozrzewnia, rozczula do łez»: Do najpiękniejszych rozkoszy, jakich doznałem, zaliczam uczucie szczęśliwego… … Słownik frazeologiczny
wyciskać — 1. Coś wyciska komuś łzy (z oczu) a) «coś sprawia, że komuś płyną łzy»: Oślepiające światło wyciska łzy z oczu. Morze 10/1961. b) «coś rozrzewnia, rozczula do łez»: Do najpiękniejszych rozkoszy, jakich doznałem, zaliczam uczucie szczęśliwego… … Słownik frazeologiczny
ambrozyjski — rzad. «taki jak ambrozja pokarm bogów; rozkoszny, cudny, boski» … Słownik języka polskiego
bączek — m III, DB. bączekczka, N. bączekczkiem; lm M. bączekczki 1. zdr. od bąk a) w zn. 1: Aksamitny bączek. b) w zn. 2: Kupić dziecku bączka. c) w zn. 3: Rozkoszny, dwuletni bączek. d) w zn. 4: Cebulka z bączkami … Słownik języka polskiego
błogi — «sprawiający zadowolenie, przyjemność, świadczący o zadowoleniu; miły, rozkoszny» Błogi nastrój, spokój. Błogie uczucie. Błogie ciepło. Błogi uśmiech … Słownik języka polskiego
bobas — m IV, DB. a, Ms. bobassie; lm M. y pieszcz. «małe dziecko» Rozkoszny bobas. Miłe, ładne bobasy … Słownik języka polskiego
chłoptaś — m I, DB. chłoptaśasia; lm M. ci a. te chłoptaśasie (ci chłoptaśasiowie), DB. chłoptaśasiów «pieszczotliwie o chłopcu; żartobliwie lub ironicznie o młodzieńcu» Rozkoszny chłoptaś. Swawolni chłoptasie rozigrali się a. swawolne chłoptasie rozigrały… … Słownik języka polskiego
niebiański — niebiańskiscy książk. «właściwy niebu, pochodzący z nieba, niebieski; zachwycający, rozkoszny» Niebiańskie zjawisko. Niebiański napój. Niebiańska przyjaźń. Niebiańska muzyka. Niebiańska piękność … Słownik języka polskiego
raškažnas — ×raškãžnas, à (brus. pacкoшны, l. rozkoszny) adj. (4) 1. prabangus: Prisakė pasninkautie: užsilaikytie nuog raškažnų valgymų ir gėrimų Tat. 2. Br kuris išdykauja, linksmas: Tas veršelis toks raškãžnas, kada tik nueini, vis randi bešokinėjant… … Dictionary of the Lithuanian Language
